ԻՏԱԼԱԿԱՆ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Դինո Բուցատի — 1906 — 1972թթ.
Այս պատմվածքը մի մարդու մասին էր, որ իր ընկերոջը անդհատ հյուր եր գնում: Մի ամառ նա իր սենյակում տեսավ մկան: Հաջորդ ամառ նա ձայներ լսեց և իմացավ, որ նրանք արդեն կատու են պահում: Մի օր նրա ընկերոջ տղան տեսնում և ցույց է տալիս, որ առնետներին, որոնք շատ մեծ էին: Հաջորդ ամառ ընկերը ներեղություն է խնդրում նամակի օգնությամբ և չի հրավիրում ամառանոց: Ընկերոջ մասին շատ էին խոսում բայց իսկական պատճառը չի պարզըվում:
Այս պատմվածքը մարդու երգի մասին է: Ամեն մարդ ունի իր սրտի երգը: Իր ուրախ կամ տխուր, վատ կամ լավ երգը: պատմվածքոմ մի տխուր պատերազմական երգի մասին էր: Այդ պահին իրենց սրտի երգը:
Ամեն մարդ ինքն է իր կայնքի կառավարողը: Նա միայնակ պետք է հսկի իր կյանքը: Ինքը ետք է որոշի, թե ինչ անի: Նրան ոչ ոք չպիտի ասի էն արա ես արա: Ամեն մարդ իր կատարելությանը պիտի հասնի:
Այս պատմվածքը կորցրած օրերի մասին էր: Նրա ասելիքն այն է, որ ժամանակը ձեզ չի սպասելու: Պետք է օգտագործել այդ ժամանակը, ոչ թե անհիմն բաներ անել: Անցկացնել ամանակը ընտնիքի հետ:
Պետք է ձքտել ամենինչին, բայց ճանապարհին զգույշ լինել, որովհետև ժամանակի ընթացքում ամեն ինչ փոխվում է:
Թարգմանում ենք ԲՈՒՑԱՏԻ
